Wolverine 2013

“Eğer yaşaması için bir sebep yoksa kim sonsuza dek yaşamak ister?”

Düşündürücü olduğu kadar ürkütücü de aslında! Hangi sebep sonsuza dek yaşamı, sozsuz acıyı, sonsuz kaybı kaldırabilecek kadar güç verir ki insana?

Sonsuzluk ve dolayısıyla ölümsüzlük ve bunun bir lanet mi yoksa lütuf mu olduğu ikilemiyle başlıyor Wolverine serinin bu noktasındaki serüvenine.

80’ler ve çizgi roman aşıklarının gözdesi X-Men’in en çok tutulan karakteri belki de Wolverine. Genel itibariyle bu filmde de çizgi romanlara ve karakterlerin özüne bağlı kalınmış.

Wolverine mi ona güç veriyor yoksa o mu Wolverine’i ölümsüz kılıyor bilinmez, bu filmde de yine Hugh Jackman sinema severleri selamlıyor, 5. Kez Wolverine olarak. İlk film 2000 yapımı ve 13 yıldır ne Wolverine ne de Hugh Jackman eskimiyor!

Olağanüstü başarıda olmasa da sonuna kadar izlenmeye değer bir Marvel yapımı olmuş. Mucizevi bir beklentiyle filmi izleyecek hayranlarını şimdiden uyarmalıyım ki beklentinizi yüksek tutmayın film  ortalama bir seri geçiş filmi tadında. Hayal kırıklığına uğratabilir.

Film misyonu biraz yüksek bir film olmuş ancak tamamını başarıyla kaldırmayı bilmişler. Tipik bir süper kahraman filmindense mizahi yönü ve polisiyesinin biraz daha yüksek olması farklı bir hava katmış. Japonyada geçiyor olması japon kültürünün filme yedirilmesini gerektirmiş ve bu da tadında bir başarıyla gerçekleştirilmiş.

Fakat aksiyonu yüksek sahnelerde alışık olduğumuz japonya sokakları, arabaları ve müziklerini görememek beklentisi olanı hayal kırıklığına uğratıyor elbet. Filmin müzikleri çok başarılı sayılmaz, hatta benim ilgimi çeken bir melodi dahi olmadı. Bunu büyük eksiklik olarak görüyorum.

 Bunun yanında serinin diğer yapımlarından kopmadan yeni karakterleri de senaryoya abartısız yerleştirebilmeleri başarılı bir sonuç çıkartmış ortaya. Fazlasıyla yan karakter olması filmin ağırlaşan noktalarında bile sıkılmamanızı sağlıyor. Bu da hikayenin bütünlüğüne katkı sağlıyor bu bir gerçek. Filmin ağır ilerlemesinin sebeplerinden biri de sanıyorum ki geçiş filmi niteliğinde olup ilerleyen döneme mümkün olduğunca boşluk bırakmaya çalışılması ki bunu da başarıyla gerçekleştiriyor.

Wolverine’in karakterinin biraz daha ılımlı bir hale bürünmüş olması da dikkatlerden kaçmıyor. Daha korumacı bir süper kahraman ve daha az yırtıcı artık. Üstelik daha duygusal ve olgun. Yaşlanmasa da yaş alıyor demek ki.

Filmin son sahnesinde jenerik akmaya başladığında çıkmamanızı tavsiye ediyorum bu sebeple. Çünkü hemen sonrasında bir sonraki filmden sürpriz sahneler var ki bu 2014 mayıs ayına tekabül ediyor. Trask Endüstrinin reklamları, Magnetonun sahnesi ve şaşıracağınız birinin dönüşü (söylememeliyim sürpriz olmalı ) "X-Men: Days of Future Past" hakkında bize ip uçları veriyor.

Yani bir nevi Marvel Dünyası için buradayız hatırlatması ve sonraki süper kahraman seferi için yolluk niyetine bu Wolverine! İzlemelik bir film. Beklentinizi düşük tutun ve eğlenmek için izleyin, sıkılmadan sonuna geleceksiniz.

Bizim gibi biraz gecikenler ya da tekrar izlemek isteyenler için,

İyi seyirler

Posted in: 2013, Bağzı Yazılar, Evde Film Keyfi, film, japonya, kahkaha terapisti, laughter yoga, sinema, slayt, wolverine, x-men, yasemin aksoy, yorum